Laat de Spelen beginnen

Volgens mij heb ik al eens toegegeven dat ik een probleem heb. Zo niet, dan bij deze. Ik heb besloten om mee te doen met de uitdaging van de YarnHarlot om iets te breien tijdens de Olympische Spelen. Vier jaar geleden heeft het ze ook gedaan en veel mensen met haar. Ik doe dit jaar mee. Gaat het me lukken? Waarschijnlijk niet.



Ik heb besloten om de Linden Wrap te maken. Deze komt uit de bak met projecten dus dat is in ieder geval goed. De bedoeling is dat je opzet zodra de vlam aangaat. Nou ja, dat heb ik niet gehaald want ik had geen zin om tot 3 uur ’s morgens te wachten. Ik heb pas zaterdag rond 10 uur opgezet. Je mag doorgaan totdat de vlam weer uitgaat. Geen probleem, ik heb dan 16 dagen. Alleen ben ik het laatste weekend niet thuis (overdag dan) en ik heb ook nog andere afspraken de komende weken. O ja en ik moet gewoon 40 uur in de week werken.

Ik zet de rest eventjes in de pauze stand en ga toch proberen om het af te krijgen. Is er niet een gezegde over meedoen en winnen?

Dit ben ik ondertussen spuugbeu. Waar is het mooie weer?

Niet doen werk dus niet

Je zou zeggen dat ik na bijna 40 jaar mezelf toch wel enigszins ken. Ik ben van mening dat ik het aantal projecten wat er in dit huis rondzwerft moet terug brengen naar een acceptabel aantal. Ik denk dan aan een stuk of 5.

Zeggen dat ik geen nieuwe projecten moet beginnen werkt net zo goed als zeggen dat ik geen chocolade meer ga eten. Er zijn er twee bij gekomen deze week. Hoe erg ben ik?

Ik was eerst begonnen aan Belle Nuit. Schitterend ontwerp en ik had moeten weten dat een ontwerp van Sivia Harding niet een simpel ontwerp zou zijn. Naast de gewoonlijke minderingen en omslagen zitten er kabeltjes, kralen en averechte steken in. Met andere woorden, geen breiwerk voor een spannende film.



En toen begon ik hier aan. Mijn enige excuus is dat deze een jaar lang duurt en dat moet toch voldoende tijd zijn.