Geen schaamte

De groene draad van vorige week is klaar. En ligt achterin de la. Ik heb zelden zoveel frustratie gehad van een draad. Ik ben gestopt met het netjes proberen aan te hechten van de draad, hij knapte bijna na elke 5 meter. Ik heb geen idee hoeveel knopen er nu in zitten. Bleh.

Het spinnen werkt wel aanstekelijk. Ik ben vrijdag, zaterdag en gister bezig geweest om de volgende klos te vullen. Vanmorgen moest er nog een klein deel worden gedaan en hij is vol. Zodra ik klaar ben met het twijnen van het garen voor m’n Vlinder Shawl kan ik aan de slag. Ik denk dat ik er genoeg van kan maken voor de Kvothe. Dit wordt mijn onderweg project in juli wanneer ik naar Knit Nation ga.

Ik merkte vandaag dat ik me absoluut niet meer druk kan maken over het feit dat ik zit te breien in een wachtkamer. Vanmorgen moest ik naar de tandarts en ik heb ruim 20 minuten zitten wachten. Met een sok waar ik zo als verwacht een reactie op kreeg. Normaal geef ik netjes antwoord, dit keer trok ik de sok die al klaar is uit mijn tas om hem te laten zien. Gelukkig deed de mevrouw netjes mee. Ik laat een wildvreemde mijn zelfgebreide sok zien. Schaamteloos en vol trots.

Dinsdag avond, spin avond

Ik heb een aantal keer het spinnewiel tevoorschijn gehaald om in een groepje te spinnen. Heel gezellig en het is leuk om te doen. Waarom pak ik thuis dan niet het spinnewiel? Ik heb al 7 maanden hetzelfde op de klos zitten. Daar moet verandering in komen.

Ik benoem de dinsdagavond spinavond (moet ik wel thuis zijn uiteraard).

Het heeft geholpen, ik heb eindelijk de klos vol.



Ik ben zelfs begonnen met twijnen. Het valt echter niet mee om navajo te twijnen met een draad die heel erg dun is of te weinig twist heeft of juist heel erg veel twist heeft. En al helmaal niet als ik mijn elektrisch spinnewiel wil gebruiken die na 10 minuten gebruik oververhit raakt en uit zich zelf gaat draaien. Op zich erg handig alleen gaat hij dan op top snelheid en zo snel ben ik niet.

Ik ga wel over op het gewone spinnewiel.